παγανό

το, και παγανός, ο

1. συν. στον πληθ. τα παγανά

(λαογρ.) δαιμόνια, ξωτικά που ο λαός πίστευε ότι εμφανίζονται κατά τη διάρκεια τού δωδεκαήμερου, καλικάντζαροι

2. (ο τ. τού αρσ.) (σκωπτικά) άνθρωπος χωλός ή με άλλο εμφανές σωματικό ελάττωμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. paganus «ειδωλολάτρης»].